وبلاگ شخصی رامین قلی زاده ارشد فلسفه دین،

و حتی وقتی که سوسک ها رژه میرفتند هم خبر و آگاهی یا بصورت تخصص علم ندارد چه اگر میداشت آن صبحانه را دور می ریخت و ور مورد آخر --رامین از کجا میداند که به سر کار میرسد. و از سر کار به سلامتی به خانه اش بر مبگردد؟؟،،،.،؟؟؟؟؟.؟؟... در همه ی اینها نشانه ای هست و آن   بی_خبری انسان است. انسان از کجا میداند که فردا زنده می ماند و از کجا میداند که از روی  غذایش سوسکی رد نشده و از کجا میداندکه به سر کار میرسد  باز از کار ی سلامتی بر می گرددد؟؟؟؟؟!!!!! همه ی اینها از باور بدون دلیل. ناشی میشود.

ما از چیزی بر نداریم و فقط یک قوه ی محرک به نام امید  هست که به ما نیرو و انگیزه میدهد .

این امید به "بودن"  در آینده هست که در  جود ما می خرامد و این امید ها به هیچ مبنایی استوار نیست و بدون دلیل است . گویی از اول در درون مان بوده اند. .بدون دلیل امید دارم که فردا زنده هستم !!!!!!! با این مثال ساده‌تر حرف آن  سه فیلسوف بزرگ یونان که می گفت : معرفت یا علم سه شرط داشته باشد باور صادق موجه باید باشد.

با این توصیف و این مثال کوچک نقد ارایه شده به بزرگان ،گفته شد و هم مشخص شد که اولا امید بدون دلیل. در درون همه ی. ما نقش اساسی بازی میکند و دوم اینکه شرط سوم برآورده نمیشود . یعنی باور درست و صادق دارند ولی قابل توجیه و دلیل اوری  برای دیگران نیست. پس معرفت و علم به ای دیگران نیست فقط یک باور است برای خودش . شاید باور معرفت باشد برای خودش ولی از جهتی هم نمی توان باشد. مفصل است .

پ.ن پس خیلی وقت ها امید محرک عقل و اندیشه هست.

 

پس ندانسته  های ما اندک است . .

به گفتن نمیدانم عادت کنیم.

 

به امید امید داشته باشیم انگار معرفت شناسی هم راه به جایی نبرده است.

پس امید بپرورانید هر چند مثل قضیه سوسک و قندان و امید کاذب ما به سالم بودن قندها،، باشد . امید واهی هم گاها نجات آفرین و موثر است.